Zondag 28 februari

Nog helemaal beduusd ben ik door het prachtige proza-gedicht dat Harry Pasja voor me schreef. In onze slaapkamer tref ik een speelkameel met grote meisjesogen aan die hij voor me heeft weten af te troggelen. Nu ben ik wel éénenvijftig kamelen waard!

Gisteren zijn we lekker knapperig geroosterd, dus vandag willen we onze arme velletjes wat rust geven. Dat klinkt minder ingewikkeld dan het in werkelijkheid is. Het waait hier vrijwel altijd en in dit jaargetijde is de wind nog fris. Een plekje in de schaduw is dan ook meestal te koud. In de zon en uit de wind is het veel te warm. Meestal zitten we dus in de zon maar ook in de wind. Vandaag is het echter zaak een stekkie in de luwte en in de schaduw te vinden, voorwaar geen gemakkelijke opgave. We verhuizen een paar keer en komen uiteindelijk terecht bij het zwembad. De weergoden besluiten medelijden met ons te hebben. Voor het eerst wordt het windstil en hoeven we alleen maar met de schaduw mee te verhuizen. Krijgen we toch nog enige beweging!

In onze medina is een Egyptische familie neergestreken, een man of twintig sterk. De heren in kort broek, de dames van top tot teen gesluierd. Het kleine beetje dat nog zichtbaar zou kunnen zijn bedekt door een grote zonnebril. Toerist in eigen land, maar hier vokomen misplaatst, ondankse de baseballpetjes die zowel dames als heren als concessie hebben opgezet. Gelukkig hebben ze er zelf geen last van en maken de grootste pret! Zo kan het voorkomen dat wij ineens twee (schijnbare) nonnen in een felrode kayak voorbij zien spetteren. Ze brengen in ieder geval wat leven in de brouwerij in dit lager-dan-laag seizoen....

Harry Pasja heeft zich intussen gestort op een zelfstudie hieroglyphen lezen. Jaren geleden had ik dit boekje in Nederland aangeschaft en het is al eens eerder meegeweest naar Egypte maar toen is het de koffer niet uitgeweest. Ik was nooit zo goed in vreemde talen. Harry Pasja heeft er echter veel schik in, hetgeen is op te maken uit zijn gemompel en uitroepen wanneer hem weer een lichtje opgaat. Ondertussen sluit ik boek nummer vier en begin aan nummer vijf. Voor we het weten is de dag alweer om.

Wederom ligt er een spoedfax op ons te wachten. Het is ons gelukt de eendaagse trip naar Luxor om te zetten naar een tweedaagse. Worden we minder door de mangel gehaald en kunnen we meer zien! Om vijf uur in de ochtend moeten we alweer paraat staan, dus het wordt vandaag geen latertje......