Zaterdag 3 februari

Het zit er weer op! Zometeen gaan we weer naar huis.....

De laatste dagen is er niets van enige betekenis gebeurd, zodat zelfs wij niets weten om over te schrijven.

Maar zie, de woestijn heeft nog een verrassing voor ons in petto.

Het is een stoffige dag vandaag. Alles is bedekt met een fijn laagje zand. Het stof in de lucht maakt het zicht beperkt, alsof het mistig is. Het waait hard, zelfs naar Hurghadase begrippen. Witte schapenwolkjes snellen door de lucht, alsof ze achterna worden gezeten. Langzaamaan veranderen ze in grote grijze wolf wolken. Ook deze moeten het veld ruimen en de hemel wordt zwart. Zou het voor het eerst in dertien jaar gaan regenen? Daar lijkt het wel op en het wordt nog erg koud ook! Een onwillige Harry Pasja, die mij maar een watje vindt, wordt meegesleurd naar de kamer. Ik vertrouw dit niet....

Binnen enkele tellen wordt de lucht geel en we belanden midden in een volwassen zandstorm. We kunnen nog maar een paar meter voor ons uitzien en happen stof. In no time zijn we met huid en haar grijs gekleurd maar voelen ons toch geroepen wat foto's te maken, met gevaar voor eigen camera. Dan vluchten we naar binnen, en zitten het uit, terwijl bij de kier onder de deur een hoopje zand ontstaat.

Na een half uur is het gedaan en kunnen we, weer netjes schoon en rose geboend, de terugreis aanvaarden.